Laten de blaadjes de boom los? Of laat de boom de blaadjes los? Wat denk jij?
De herfst staat in het teken van loslaten. Dat wat er in de natuur gebeurt, speelt zich ook in ons af. De herfst beweegt ook door ons heen. Maar voor de meeste mensen (inclusief mijzelf) is loslaten vaak niet zo natuurlijk en vanzelfsprekend zoals de blaadjes die van de bomen vallen en/of door de wind mee worden genomen.
Wat maakt loslaten zo moeilijk?
Wanneer je de intentie hebt om iets los te willen laten, dan ervaar je eigenlijk diep van binnen weerstand tegen datgene wat je los wilt laten. Hoe subtiel de intentie ook is, iets in jou wil er eigenlijk gewoon vanaf zijn.
En daar waar je weerstand tegen voelt, wordt alleen maar groter en sterker.
Kortom: door de weerstand houd je er (onbewust) alleen maar meer aan vast.
Het heeft een averechts effect.
Loslaten vraagt dus om een tegenovergestelde beweging dan wat we meestal doen.
Er zit een paradox in.
Wanneer je moeite hebt met loslaten, heb je eigenlijk moeite om iets toe te laten.
- Als je bijvoorbeeld worstelt om een beëindigde relatie of vriendschap los te laten, heb je wellicht moeite om je verdriet toe te laten
- Als je moeite hebt om een verslaving (we hebben allemaal wel een verslaving) los te laten, dan heb je waarschijnlijk moeite om datgene waar je bij vandaan vlucht via je verslaving, toe te laten.
- Als je moeite hebt om - je neiging de controle te willen hebben - los te laten, vind je het wellicht moeilijk om je gevoel van machteloosheid en de angst eronder ligt, toe te laten.
- Als je moeite hebt om je boosheid los te laten, moet je die boosheid eerst toelaten.
Als je iets los wilt laten, moet je het eerst toelaten.
Het gaat erom dat je - datgene waar je bij wegblijft omdat het onaangenaam, oncomfortabel of ronduit rot voelt - volledig toelaat, zonder de intentie of de wens (hoe subtiel ook) om er vanaf te willen zijn.
Pas wanneer je in staat bent om voorbij je weerstand te gaan en datgene - waar je weerstand tegen voelde - helemaal kunt voelen zonder de intentie om ervan af te willen, dan lossen de oncomfortabele gevoelens en/of emoties vanzelf op.
Maar dan ben je er nog niet. Als je het daarbij laat, is de kans groot dat deze gevoelens weer terugkomen. De oorzaak van deze emoties en gevoelens is namelijk nog niet opgelost.
In essentie gaat loslaten om acceptatie.
Pas wanneer je volledig in het reine kunt komen met de realiteit, kun je loslaten. Wanneer jij kunt accepteren dat iets is gegaan zoals het is gegaan of dat je in de situatie bevindt waarin jij je bevindt en je eigen aandeel daarin, geef je de strijd op en zullen de onaangename gevoelens en emoties die dit opriep niet meer terugkeren.
Wanneer er sprake is van volledige acceptatie aan jouw kant, dan laat - hetgeen je hebt los te laten- vanzelf los, zonder dat er van jouw kant een intentie aan te pas komt en zonder dat er enige actie of moeite mee gepaard gaat. Dan laat het los, net als de bladeren die van de bomen vallen.
Reactie plaatsen
Reacties