Steeds meer mensen gaan op zoek naar hun missie of levensdoel. Soms lijkt het alsof het een soort modeverschijnsel is, iets tijdelijks. In mijn beleving laat het juist zien dat de manier waarop we leven zo ver is komen af te staan van wie we van nature zijn, dat het niet meer houdbaar is. Dat zorgt ervoor dat bij steeds meer mensen frictie ontstaat tussen het leven wat ze leiden en wat ze van binnenuit voelen.

Angst wordt vaak gezien als een probleem, iets dat je moet oplossen of overwinnen. Het voelt onaangenaam en soms zelfs verlammend. Dus zodra het de kop op steekt, doen we er alles aan om dat gevoel kwijt te raken.  We willen ons goed en comfortabel voelen.

Al zolang als ik me kan herinneren heb ik een kant van mezelf weggedrukt. De kant in mij die op zoek is naar de diepere betekenis van het leven, verlangt naar diepe wijsheid en ervan houdt om te filosoferen over allerlei onderwerpen.  

Soms hoor ik mensen in mijn omgeving zeggen dat ze geen angst kennen of eigenlijk nooit bang zijn. Vaak zeggen ze dat ook met enige trots. Inmiddels weet ik dat dit niet betekent dat ze angst-vrij zijn. Integendeel. Het betekent dat ze veiligheid centraal hebben gesteld in hun leven en dat ze (onbewust) ver weg blijven van alles wat in hun ogen een mogelijk risico en/of gevaar kan opleveren.

In september van het afgelopen jaar (2024) startte ik een groot en nieuw avontuur. Via een korte stop in London reisde ik vervolgens door naar Minehead (Somerset). Daar startte ik op 14 september met het lopen van het South West Coast Path (SWCP). Het pad is officieel 630 mijl oftewel 1014 km lang. Het pad eindigt bij South Haven Point, bij de plaats Poole (Dorset).

‘Heb je het leuk gehad?’ wordt me vaak gevraagd.

Tijdens mijn reis langs het South West Coast Path kwam ik veel vriendelijke mensen tegen. Ik liep met een grote rugzak (inclusief kampeeruitrusting) en mijn ervaring is dat mensen dan extra nieuwsgierig zijn maar ook vaak extra behulpzaam of toeschietelijk.

Op dit moment wandel ik het zuidwest kustpad in Engeland. Op deze route zijn vele heuvels te beklimmen, veel ups en downs. Regelmatig steil maar soms ook wat vloeiender. Echt vlakke stukken komen niet vaak voor. Dat maakt het een zware tocht.

Op dit moment (sept 2024) loop ik het South West Coast Path in Engeland. Voor het eerst houd ik (op verzoek van mijn omgeving) mijn reiservaringen bij en deel ik ze reis via polar steps. Als je het leuk vindt, kun je me daar vinden. Op dit moment ben ik in de plaats St. Ives beland. Morgen wordt slecht weer verwacht (harde windstoten en veel regen). Aangezien de route vaak dicht langs de rand van de kliffen langs loopt, heb ik besloten om morgen niet te lopen en een rustdag te nemen. Ik vind het best lastig dat zoiets als de wind mij min of meer dwingt om te vertragen en te rusten.

Onlangs begeleidde ik een klein groepje langs de Camino Portugués van Porto naar Santiago de Compostela namens Cumlaude Travel uit Sneek. In de jaren ervoor had ik op eigen houtje al meerdere (pelgrims)tochten gelopen en dit was de eerste waarbij ik anderen mocht begeleiden. Een bijzondere ervaring.

'Ben je geen wolf tegengekomen?' werd me gevraagd.Een tijdje geleden had ik op social media een bericht geplaatst met foto’s van mijn wandeling door het Drents Friese Wold. Ik loop daar regelmatig en bijna altijd alleen. Iemand reageerde met de vraag of ik ook wolven had gezien.Het Drents Friese Wold is sinds een aantal jaren leefgebied van de wolf. De aanwezigheid van de wolf in ons land houdt de gemoederen al enige tijd behoorlijk bezig. Ik ken mensen die om die reden niet in dit gebied, of andere gebieden, alleen durven te wandelen.