Veel mensen brengen hun hele leven door in de wereld van doen.
Anderen richten zich juist op de wereld van zijn.
Ook zijn er mensen die zich van de ene wereld naar de andere wereld bewegen, afhankelijk van de fase waarin hun leven zich op dat moment bevindt. Zelf behoor ik tot deze groep mensen.
In mijn beleving zit de sweet spot daar waar deze werelden elkaar raken. Op het snijvlak van het lemniscaat.
In de paradox van evolutie en involutie.
In de paradox van the being and the becoming.
In de paradox van heel zijn en heelwording.
In de paradox van eenheid en dualiteit.
In de paradox van licht en donker.
In de paradox van de vrijheid en beperking.
In sommige tradities wordt dit ook wel the middle road genoemd.
En met middle road wordt geen weg vol compromissen of halfslachtigheid bedoeld,
maar een plek van diepe afstemming. Een plek waar je precies op het snijvlak van twee werelden leeft.
Daar, waar jouw zijn en jouw doen samenvallen.
Waar jouw innerlijke wereld en uiterlijke wereld in sync zijn.
De Native Americans zien de mens als een brug tussen de niet-fysieke wereld en de materiële wereld. Een brug tussen hemel en aarde. In hun ogen zijn we hier om beide werelden in ons te dragen, te verbinden en te belichamen.
Dan brengen we (metaforisch) de hemel naar de aarde.
En in mijn beleving is dat ook waar het leven werkelijk plaatsvindt: In het hart van de paradox.
Zolang we de paradox met ons hoofd proberen te be-grijpen, zullen we heen en weer geslingerd worden tussen de ogenschijnlijke tegenstellingen.
Pas wanneer we daarmee stoppen en we ons volledig kunnen overgeven aan de paradox, opent de middle road zich voor ons.
Anderen richten zich juist op de wereld van zijn.
Ook zijn er mensen die zich van de ene wereld naar de andere wereld bewegen, afhankelijk van de fase waarin hun leven zich op dat moment bevindt. Zelf behoor ik tot deze groep mensen.
In mijn beleving zit de sweet spot daar waar deze werelden elkaar raken. Op het snijvlak van het lemniscaat.
In de paradox van evolutie en involutie.
In de paradox van the being and the becoming.
In de paradox van heel zijn en heelwording.
In de paradox van eenheid en dualiteit.
In de paradox van licht en donker.
In de paradox van de vrijheid en beperking.
In sommige tradities wordt dit ook wel the middle road genoemd.
En met middle road wordt geen weg vol compromissen of halfslachtigheid bedoeld,
maar een plek van diepe afstemming. Een plek waar je precies op het snijvlak van twee werelden leeft.
Daar, waar jouw zijn en jouw doen samenvallen.
Waar jouw innerlijke wereld en uiterlijke wereld in sync zijn.
De Native Americans zien de mens als een brug tussen de niet-fysieke wereld en de materiële wereld. Een brug tussen hemel en aarde. In hun ogen zijn we hier om beide werelden in ons te dragen, te verbinden en te belichamen.
Dan brengen we (metaforisch) de hemel naar de aarde.
En in mijn beleving is dat ook waar het leven werkelijk plaatsvindt: In het hart van de paradox.
Zolang we de paradox met ons hoofd proberen te be-grijpen, zullen we heen en weer geslingerd worden tussen de ogenschijnlijke tegenstellingen.
Pas wanneer we daarmee stoppen en we ons volledig kunnen overgeven aan de paradox, opent de middle road zich voor ons.
Reactie plaatsen
Reacties