Op dit moment (sept 2024) loop ik het South West Coast Path in Engeland. Voor het eerst houd ik (op verzoek van mijn omgeving) mijn reiservaringen bij en deel ik ze reis via polar steps. Als je het leuk vindt, kun je me daar vinden.
Op dit moment ben ik in de plaats St. Ives beland. Morgen wordt slecht weer verwacht (harde windstoten en veel regen). Aangezien de route vaak dicht langs de rand van de kliffen langs loopt, heb ik besloten om morgen niet te lopen en een rustdag te nemen. Ik vind het best lastig dat zoiets als de wind mij min of meer dwingt om te vertragen en te rusten.
Op dit moment ben ik in de plaats St. Ives beland. Morgen wordt slecht weer verwacht (harde windstoten en veel regen). Aangezien de route vaak dicht langs de rand van de kliffen langs loopt, heb ik besloten om morgen niet te lopen en een rustdag te nemen. Ik vind het best lastig dat zoiets als de wind mij min of meer dwingt om te vertragen en te rusten.
In mijn verslag van vandaag schreef ik o.a. het volgende:
“ Vandaag was een hele mooie en goeie dag! Prachtig zonnig en stil weer. Gek om te bedenken dat het weer morgen totaal anders zal zijn. Het lopen ging vandaag ook goed. Echt jammer dat je dan even uit je ritme wordt gehaald. Maar soms gaan dingen anders dan dat je zou willen.
Het leven geeft je wat je nodig hebt en niet perse wat je wil. Vroeger vond ik het heel lastig om de knop om te zetten als dingen anders gaan dan ik voor ogen heb. En soms nog steeds, maar ik merk wel dat ik daar wel steeds beter in ben geworden en daar nog steeds in groei. En dat komt doordat ik steeds beter inzie dat mijn kleine ikje niet aan het roer van mijn leven staat, maar het leven zelf en dat ik tegelijkertijd ook één met dat leven ben. Alleen dat inzien en ook zo ervaren zijn twee verschillende dingen.
Een van mijn uitdagingen in het leven is de dingen niet te forceren maar meer laten ontvouwen. En alles heeft ook zijn eigen tijd nodig. Soms kun je wel willen dat het sneller gaat maar eigenlijk ben je dan aan het forceren. Zo is het ook op dit pad. Ik kan wel willen dat het op een bepaalde manier gaat en binnen een bepaalde tijd, maar dan strooit ineens de wind roet in het eten.
Ik keek vandaag naar de voetsporen in het zand toen ik een stuk over het strand liep. Er was geen enkel recht spoor. Ik realiseerde dat dit ook zo is in het ‘echte’ leven. Geen enkel levenspad is zo dat ie recht op het levensdoel afgaat. Het gaat met allerlei bochten of zelfs (tijdelijk) in kringen.
Soms lijkt het alsof het niet goed gaat, of dat we iets verkeerds doen, maar misschien hebben we de ervaringen en/of ontmoetingen die we in al die bochten en kringen meemaken hartstikke hard nodig als we ons verderop op ons levenspad bevinden.
Alleen kunnen we dat nu nog niet zien of snappen. “
Reactie plaatsen
Reacties