
Binnenkort ga ik weer een caminowandelreis in Portugal en Spanje begeleiden namens Cumlaude Travel en daar heb ik natuurlijk enorm veel zin in.
Iemand vertelde me dat het steeds drukker wordt op dit soort routes, en dat is ook mijn ervaring. Lange afstandswandelingen zijn de afgelopen jaren duidelijk in populariteit toegenomen. Mensen zijn zoekende. Niet alleen naar rust en avontuur, maar naar iets diepers.
Natuurlijk zijn er veel verschillende redenen waarom mensen een pelgrimstocht willen lopen.
Maar ik zie deze groeiende populariteit vooral als reactie op het gejaagde tempo van onze moderne samenleving. Steeds meer mensen ervaren hun leven als beklemmend en zoeken naar meer vrijheid, betekenis en vervulling. Een pelgrimstocht biedt dan de kans om even letterlijk afstand te nemen van het dagelijks bestaan. Het creëert ruimte voor bezinning, het stelt je in staat om aandacht te schenken aan wat wezenlijk is voor jou, maar waar je in de drukte van alledag vaak aan voorbij gaat. Je onderneemt niet alleen een uiterlijke reis aan, maar ook een innerlijke reis.
Ik zie daarbij altijd een denkbeeldig elastiek voor me tussen onze kern en onze dagelijkse ik. Hoe verder we van onze kern verwijderd raken, hoe meer spanning er op dat elastiek komt te staan. Soms zoveel spanning dat het elastiek ons weer in een ruk terugwerpt op onszelf. Dat kan verwarrend of pijnlijk zijn. En als we dan niet de rust en tijd nemen om te voelen en te luisteren naar de diepere lagen in onszelf, dan lopen we het risico weer verder te rennen en onszelf opnieuw kwijt te raken in de wereld.
Het is dus van wezenlijk belang om de verbinding tussen ons dagelijkse ik en onze kern te herstellen. Of misschien zelfs in te zien dat die twee in wezen één zijn en dat de afgescheidenheid die we ervaren een illusie is. Een illusie die doorzien wil worden.
In onze dagelijkse realiteit worden we makkelijk opgeslokt door verwachtingen, verplichtingen en (onbewuste) patronen. En we leven veelal op de automatische piloot. Wandelen is een manier om daar afstand van te nemen, letterlijk en figuurlijk, en weer ruimte te maken voor wat er écht toe doet.
Wat is jouw manier om even afstand te nemen van de dagelijkse realiteit en stil te staan bij wat wezenlijk is voor jou, en je af te vragen of je dat ook écht leeft?
Reactie plaatsen
Reacties