Tijdens mijn reis langs het South West Coast Path kwam ik veel vriendelijke mensen tegen. Ik liep met een grote rugzak (inclusief kampeeruitrusting) en mijn ervaring is dat mensen dan extra nieuwsgierig zijn maar ook vaak extra behulpzaam of toeschietelijk.
Een deel van de tocht liep ik samen met iemand anders die ik tegenkwam onderweg. Mijn wandelgenoot was iemand die overal kansen zag en naar oplossingen op zoek ging en ze vaak ook vond. Op een dag hadden we te maken met veel tegenslagen en daardoor ook veel vertraging. We hadden het voornemen om er een makkelijke en korte wandeldag van te maken, omdat we een paar lange en vermoeiende dagen achter de rug hadden. Dat liep dus iets anders. Het begon met een ferry die niet meer in dienst was (terwijl ons boek en het info bord iets anders zeiden) Mijn wandelgenoot maakte met iedereen een praatje in de hoop hulp te vinden in de vorm van een lift oid. Hij probeerde de situatie een bepaalde kant op te sturen. Maar niemand bood hulp aan tot frustratie van mijn wandelgenoot. Uiteindelijk moesten we een heuvel weer oplopen naar een dorpje die iets van de route aflag, om daar een taxi te kunnen bestellen om ons om de riviermonding heen te rijden.
Ik was getuige van de pogingen van mijn wandelgenoot en wist meteen dat het niet zo gaan werken. En het is niet mijn intentie om een negatief beeld te schetsen van mijn wandelgenoot of mezelf beter voor te doen. Integendeel. Maar het is altijd makkelijker om het bij een ander te zien dan bij jezelf. Hij weerspiegelde op dat moment een belangrijk en terugkerend levensthema van mij. Namelijk de neiging om de boel te gaan forceren, te controleren, te streven of te manipuleren als iets niet gaat zoals ik denk dat het zou moeten gaan. Ik herkende de frustratie van mijn wandelgenoot dan ook maar al te goed. Inmiddels lukt het me steeds beter om het als een uitnodiging te zien om me over te geven aan de situatie die op dat moment aan het ontvouwen is, wanneer de dingen niet gaan zoals ik voor ogen had,
Op een gegeven moment merkte ik dat wandelgenoot ook wat in de acceptatie terecht kwam. En terwijl de zon bijna onder ging en het een koude nacht beloofde te worden, kwamen we tot de conclusie dat we die nacht waarschijnlijk ergens wild moesten kamperen en dat we snel een plekje moesten zien te vinden.
Terwijl we met een stevige tred verder liepen en de dag de revue lieten passeren zei ik nog tegen mijn wandelgenoot: ‘wanneer je zoekt om hulp (met een bepaalde verwachting), gebeurt het vaak niet. En wanneer je stopt met de zoeken, niets verwacht en de situatie accepteert zoals die is, dan valt het je soms toe’.
En niet veel later nadat ik het gezegd had stond er een oudere man bij zijn auto langs de weg. Toen hij ons voorbij zag lopen, sprak hij ons aan. Hij vroeg of we van plan waren bovenop de klif te slapen. Vervolgens gaf hij aan dat hij wellicht een andere optie voor ons had. Hij woonde een klein stukje verderop en hij had samen met zijn vrouw vroeger een B&B. Als we wilden, konden we in zijn tuin de tent opzetten en als we wilden binnen slapen. Zijn vrouw was niet thuis maar had een maaltijd achter gelaten die veel te veel voor hemzelf was dus als we wilden konden we mee-eten. De man legde vervolgens uit waar we naartoe moesten lopen en reed alvast die kant op met zijn auto.
Toen we weer met zijn tweeën waren, keek ik mijn wandelgenoot aan en zei enthousiast: “this is the luck you’ve been waiting for!”. Mijn wandelgenoot was zo beduusd dat ie ging twijfelen of we het wel moesten doen. In het kader van: this is too good to be true. Ik ga altijd op mijn eigen ingevingen af die ik heb bij mensen en ik wist meteen: dit zit goed en dit moeten we juist met open armen ontvangen.
Uiteindelijk hebben een geweldige gastvrije avond beleefd bij deze meneer. De volgende dag heeft hij ons ook nog langs een baai gereden, waar je te voet moesten oversteken met laagtij. Alleen laagtij viel op dat moment op zulke ongunstige tijden dat het niet mogelijk was en we weer een taxi zouden moeten regelen. We vielen dus echt met de neus in de boter met deze ontmoeting. En ik denk er nog vaak aan terug. Ik vind het nog steeds heel wonderlijk als ik eraan terug denk.
Reactie plaatsen
Reacties